1 września 1969 r., czyli w dniu, w którym Wolni Oficerowie Unioniści przejęli władzę,
radio libijskie rozpoczęło emisję swojego programu jak zwykle o godzinie 6.30 rano.
Libijczyków dziwił tylko fakt, że zamiast zwykle nadawanego programu emitowano muzykę wojskową.
Mimo to nikt nie przypuszczał, że w tym samym czasie gdy w eterze rozbrzmiewają werble wzywające ich
do rozpoczęcia codziennych zajęć, w budynku radiostacji siedział, schylony nad kartką papieru
27-letni oficer i kreślił na niej Komunikat nr 1, wydany w imieniu grupy rewolucjonistów,
którzy tej nocy przejęli władzę w kraju.
Gdy komunikat był już gotów, Libijczycy usłyszeli w radiu nieznany głos, który przez cały
tydzień pozostał dla nich głosem nie wiedzieć do kogo należącym. Głos ten przekazał im:
Realizując Twą wolną wolę, Twe najdroższe marzenia, odpowiadając na wezwania do przemian i
odnowy, do podjęcia działania, przejęcia inicjatywy i do rewolucji, Twe siły zbrojne obaliły reakcyjny,
przeżarty wstecznictwem i zgnilizną reżim, który wywoływał dreszcz wstrętu.
Jednym uderzeniem Twe dzielne wojsko powaliło bałwany i zniszczyło ich posągi. W jednej chwili zadało
śmiertelny cios niesprawiedliwościom strasznych lat trwających od panowania Turków po okupację Włochów
i panowanie reakcji, po łapownictwo, kumoterstwo i zdradę. I tak, od chwili obecnej Libia jest wolną, suwerenną republiką noszącą nazwę: Libijska Republika Arabska i rozpoczynając z boską pomocą, drogę ku lepszej przyszłości.
Kroczy ona drogą wolności, jedności i sprawiedliwości społecznej, gwarantuje swoim obywatelom całkowitą równość,
otwierając przed nimi wrota do uczciwej pracy. Nie ma już uciśnionych i poniżanych. Nie ma niesprawiedliwości,
nie ma podziału na rządzących i rządzonych, jest braterstwo wolnych ludzi, których z wolą Boga otaczać
będzie atmosfera dobrobytu i równości.
Wyciągnijcie więc ręce, otwórzcie serca, zapomnijcie urazy i stańcie we wspólnym szeregu przeciw wrogowi narodu arabskiego, wrogowi islamu i ludzkości, który pogwałcił nasze świętości, splamił nasz honor.
Wznieśmy naszą chwałę szczycąc się posiadanym dziedzictwem, weźmy odwet za zranioną dumę i zagrabione prawa.
Wy, którzy byliście świadkami świętej wojny Omara al-Muchtara prowadzonej w imię wolnej Libii, arabskości i islamu. Wy, którzy walczyliście wraz z Ahmadem asz-Szarifem, synowie wolnych przestrzeni, synowie Sahary, synowie
historycznych miast i maleńkich wiosek, synowie wsi, naszych pięknych ukochanych wsi!
Oto wybiła godzina czynu! Naprzód więc!
Przy tej okazji mam przyjemność zapewnić naszych przyjaciół cudzoziemców, że ich majętności i oni sami
znajdują się pod kuratelą sił zbrojnych. Nie kierujemy się więc przeciw żadnemu państwu, nie kwestionujemy
międzynarodowych umów czy uznanego prawa międzynarodowego. Jest to sprawa czysto wewnętrzna Libii dotycząca jej
przewlekłych problemów.
A więc naprzód, pokój z Wami, niech Bóg ma nas w opiece.
Help to keep this website online. Your support is appreciated!
Help to keep this website online. Your support is appreciated!
